“Natuurlijk, ik ben ondernemer. Maar om het sociale aspect van dit paviljoen kan niemand heen. Vanuit Langenboom wandel je heerlijk naar De Kuilen, vanuit Mill doe je hetzelfde en onderweg kom je elkaar hier tegen. Hoe leuk is dat? En je ziet zelf: dit is een paradijsje. We werken hier nu ieder weekend, maar het voelt elke keer weer een beetje als vakantie houden. Het is werken met een dikke glimlach.”
Terwijl bezoekers op een stralende zaterdagochtend genieten van verse koffie, een wijntje, hartige soep of een portie macho’s, geniet Eric Nabuurs met volle teugen van ‘zijn’ paviljoen De Kuilen. De uitspanning aan de ‘Langenboomse kant’ van de recreatieplas heeft nieuwe beheerders. Eric Nabuurs stelt sinds begin dit jaar samen met zijn dochter Mees het paviljoen open voor wandelaars en andere bezoekers van De Kuilen.
Likes bleven binnenstromen
Iedere zaterdag en zondag staan de deuren open van 9.00 tot 18.00 uur. “Verse koff ie, wollen dekens en warme chocomel”, zo zien de kersverse beheerders het voor zich. Het paviljoen staat er sinds tien jaar, is eigendom van de gemeente Mill en Sint Hubert en werd voorheen geëxploiteerd door stichting De Ram uit Mill. “Maar die waren eigenlijk alleen maar open op dagen waarop het 20 graden was of meer”, aldus Eric Nabuurs.
De Langenbomer heeft veel herinneringen aan De Kuilen. “Mijn vader werkte hier bij de ontzanding en ik heb hier als manneke leren zwemmen. In oktober vorig jaar, op een zondagochtend liep ik hier te wandelen en ik bedacht me dat het heerlijk moest zijn als je hier ‘aan kunt leggen’ voor een kop koffie of thee, met iets hartigs erbij. Juist óók tijdens een lekkere herfst- of winterwandeling. Het gebouw staat er tóch. Tja, als je dat via Facebook wereldkundig maakt… De likes bleven binnenstromen. Het ging zó hard, dat ik dacht: nou moet ik maar ’s naar de gemeente stappen. Overigens, in 2014 ben ik ook al eens bij de wethouder geweest, maar daar bleef het toen vooralsnog bij.”
Het goede moment
Omdat het contract van de gemeente met de exploitant zojuist was afgelopen, kwam Eric Nabuurs dit keer op het goede moment. “Ik stuurde een mailtje en dezelfde week zaten we al bij de wethouder.” Maar de ondernemer ging niet alleen. Ook dochter Mees toog mee. “We hadden al een plan bij ons”, vertelt de rechtenstudente die enkele jaren ervaring heeft in de horeca, maar dat werk inmiddels heeft opgezegd. “Ik zie dit helemaal zetten. Het is bovendien prima te combineren met mijn studie.”
Naast vader Eric en dochter Mees werken ook moeder Marga en zoon Sil, vwo-scholier, mee in de onderneming. Mees: “Elk van ons vieren kan hier zijn eigen kwaliteiten kwijt. Ik moet zeggen dat ons pap en ik meteen enthousiast waren. Ons mam en mijn broer Sil hadden wat meer bedenkingen. En da’s misschien ook goed, want zo overdenk je bepaalde dingen nog eens extra.”
Tevredenheid
Het paviljoen ademt eerlijkheid en authenticiteit, de koff ie is uitmuntend. “Je gaat niet een paar kilometer wandelen om vervolgens een slap bakkie te drinken, toch?” lacht Eric. “Marga heeft alles in het interieur ontworpen, samen met een nicht. Het was hier volkomen leeg. Ze heeft de gave om ruimtes gezellig te maken. Daarbij was het hartverwarmend om te ervaren dat iedereen onmiddellijk tijd voor ons maakte. Bijvoorbeeld voor een op maat gemaakt glazenrek voor boven de bar. Iedereen vond het idee meteen geweldig.”
Rond de houtkachel, die op een stralende zaterdagochtend in de winter zijn vlammen laat dansen, is het behaaglijk. Er zijn al de nodige bezoekers, die het gelijk van Eric en Mees aantonen. De ‘blokhut’ is warm, er zijn gezellige tafels en een bank om op te chillen. Turend over het water vanaf het terras voel je onmiddellijk een comfortabele tevredenheid opkomen. De inspirerende omgeving leent zich ook voor zakelijke bijeenkomsten.
Plannen zijn er genoeg, al vindt Eric Nabuurs dat de gasten uiteindelijk bepalen wat er gaat gebeuren. “In de zomer willen we meerdere dagen open zijn. Er is van alles mogelijk, maar daar denken we nog over na.”
