Transitievergoeding terugvorderen van de overheid, in zijn column heeft Advocaat Mr. M. G. Spijker er meer uitleg over.
Op 1 juli 2015 is de WWZ in werking getreden. Een belangrijk onderdeel van deze wet was de introductie van de transitievergoeding. Deze vergoeding werd geïntroduceerd als vervanging van de bestaande beëindigingsvergoeding. Gebleken is dat rechters ook een transitievergoeding toekennen als een arbeidsovereenkomst eindigde vanwege ziekte van een werknemer die langer dan twee jaren had geduurd.
Veel werkgevers blijven een transitievergoeding na 104 weken ziekte onredelijk vinden. De gehoorde bezwaren zijn dan dat er al twee jaar lang loon is doorbetaald terwijl de werknemer ziek thuis zit en dat na afloop van deze twee jaren, als de arbeidsovereenkomst ten einde komt, ook nog eens een transitievergoeding voldaan moet worden. Dat terwijl sommige werknemers aansluitend een volledige WIA-uitkering ontvangen en de vergoeding dus niet gebruiken waarvoor hij bedoeld is, namelijk de transitie naar nieuw werk.
In de praktijk werd het ‘slapend houden van een arbeidsovereenkomst’ als oplossing bedacht. Dan eindigt een arbeidsovereenkomst niet, terwijl na 104 weken ook geen loon meer betaald hoeft te worden. Ook daaraan kleven echter weer risico’s, met name indien de werknemer weer beter zou worden of er cao-verplichtingen voor alle werknemers (dus ook de slapende dienstverbanden) worden opgelegd.
Na veel discussie komt de politiek met een oplossing en wel in de vorm van een wettelijke regeling. Deze wet treedt in werking op 1 april 2020 en geeft elke werkgever die in de periode 1 juli 2015 tot 1 april 2020 een transitievergoeding na 104 weken ziekte heeft betaald, de gelegenheid deze binnen zes maanden terug te vorderen.
Heeft u hierover vragen of heeft u een ander juridisch probleem? De deskundige advocaten van GH Advocaten staan u graag vrijblijvend te woord.
