Zit ik nog 1.000 km van huis met mijn echtgenote Henriette aan een laatste koffie voordat we de terugreis gaan aanvaarden. Belt zoon Nino met de vraag; “Pap, kom jij op de terugweg nog langs Frankfurt? Zo ja, kun je dan nog ff een auto bekijken daar?” Altijd in voor handel zeg ik natuurlijk ‘ja’. Henriette is wel wat gewend dus die stemde mee in. Ondanks dat we hierdoor niet meer over de pas zouden kunnen rijden. Het werd al donker. Belanden we onder de rook van het vliegveld van Frankfurt bij een Russische handelaar. Okay. De betreffende auto stond onder het stof in een slecht verlichte hal. Om ons heen een paar van die gorilla’s die je aanstaren alsof ze je rauw lusten. Nou heb ik in mijn 35-jarige loopbaan al veel, zelfs heel veel, meegemaakt. Ik denk op grond daarvan dat mijn onderbuik zei ‘nix aan de hand, […]