Het draait niet om de handel, maar om de wijze van handelen

Hermans & Hermans vierde recent haar vijfde verjaardag en werd in 2020 het vijfde snelst groeiende mkb-bedrijf van Nederland-Zuid. Nino en Pierre zetten de familietraditie voort die al meer dan een eeuw duurt. InZaken in gesprek met Pierre Hermans, zoon Nino en dochter Bo over karakter­eigenschappen, manier van leiding geven en de verstandhouding tussen familieleden in een bedrijf dat niet houdt van moeilijk gedoe en waarvoor een goede handdruk net zo veel betekent als een getekend contract.

Hermans & Hermans, gespecialiseerd in onder meer de handel in exclusieve automobielen, heeft door de jaren heen een internationaal netwerk vergaard van serieuze kopers en leveranciers voor alles wat de Boxmeerse onderneming aangeboden krijgt. Automotive Auctions bv, een dochteronderneming van Hermans & Hermans, gevestigd in Boxmeer en Dieren, is gespecialiseerd in het online verkopen van exclusieve auto’s en oldtimers in binnen- en buitenland.

Familieman

Pierre Hermans zette op 21e zijn eerste onderneming op, met Philip van Haeren. Een jaar later, in 1982, wordt de eerste bv opgericht. Het tweetal maakt Hahebo groot. “Het draait niet om de handel, maar om de wijze van handelen”, zegt de familieman, die er trots op is sinds 2015 samen met zijn zoon en – inmiddels ook – zijn jongste dochter te ondernemen. En de zaken gaan goed: de onderneming staat op de plek vijf van de snelst groeiende middelgrote bedrijven van Brabant, Zee- land en Limburg. “In autotermen: slechts vier bedrijven rijden vóór ons in Nederland-zuid, de rest zien we in de achteruitkijkspiegel”, zegt Nino trots.

De onderneming sleepte zowel in 2019 als 2020 de FD Gazellen-award in de wacht, de race van de snelste groeiers van Nederland. “Binnen de autobranche groeien we tegen de stroom in. We haalden 414 procent omzetgroei in de afgelopen drie jaar”, aldus Nino, die zich binnen Automotive Auctions specialiseerde in het online verkopen van auto’s. In 2020 werden 2353 auto’s online geveild. Ongeveer de helft is eigen voorraad en voor eigen rekening en risico aangekocht door Hermans & Hermans. De andere helft wordt ingebracht door onder meer particulieren, bedrijven en autodealers.

Stimuleerde vader zijn kinderen voor het ondernemen te kiezen?

Pierre: “Ik was twaalf toen ik wist dat ik een eigen bedrijf wilde beginnen. In mijn middelbareschooltijd had ik al allerlei bijbaantjes en bijverdiensten. Mijn vader was varkenshandelaar, ik ging al jong mee naar de Bossche markt. Het was een heel toneelspel, maar ook met allerlei strategieën. De sympathie van twee ‘partijen’ voor elkaar, waarna je zaken doet… geweldig! ‘Waar de meeste mensen met een boog omheen lopen, dáár is het meeste geld te verdienen’ zei mijn vader. Ik zie nog steeds in alles een uitdaging. Bij Henriëtte, mijn vrouw, zit de handel ook al generaties lang in het bloed.”

“We hebben onze kinderen echter nooit gepusht in deze of een andere richting. Het is al vroeg ontstaan toen we bijvoorbeeld we een dagje naar zee gingen en ik telefoon kreeg, dat was de normaalste zaak van de wereld tijdens familie-uitjes. De kinderen wisten dat ze stil moesten zijn op de achterbank als ik zakelijk telefoon kreeg. Bo, de jongste, zat nog in de kinderstoel. Zij vond het prachtig en vroeg later bij dit soort telefoontjes altijd: ‘wat denk je eraan te verdienen, pap?’. Nino boeide het ook, maar hij ging naast het financiële gedeelte ook meteen mee in het praktische. Ze zijn opgegroeid met mijn mobiele telefoon, kregen het handelen mee.”

Het ‘gespreid bedje’: hebben jullie het makkelijker dan je vader destijds? Of juist moeilijker?

Nino: “Er is bij ons geen sprake van een gespreid bedje. Ik ben samen met Pierre in 2015 begonnen en ik kreeg direct alle vrijheid en was vanaf het begin af aan druk met het inkopen van exclusieve auto’s. We zijn als gelijken gestart en het businessmodel blijkt meer dan rendabel.” Pierre: “Het is onvermijdelijk dat je een keer iets inkoopt waar je te lang mee blijft zitten of helemaal niets op verdient. Dat hoort erbij. We hebben geen protocollen. De eerdere generaties waren einzelgängers. Het is voor het eerst dat een half gezin dit doet. Maar ik laat Nino bij beslissingen vrij. Als hij me zou bellen om te vragen of hij iets wel of niet moet doen, dan twijfelt hij kennelijk. Dus in zulke gevallen kent hij mijn antwoord en hij heeft zelf het meeste verstand van de waardes.”

Liggen de verwachtingen voor jezelf hoger dan wanneer je ergens anders zou werken?

Bo: “Ik heb in loondienst gewerkt, maar ook ik wilde al vroeg iets voor mezelf. Toen Nino vroeg of ik bij het team wilde, wilde ik het wel eerst eens een tijdje proberen. Mijn liefde voor auto’s maakte het een stuk makkelijker. Ik merk dat ik de samen­werking met hen het leukste vind aan dit werk. En ook dat mama op alle fronten actief is binnen onze bedrijven. Het kan hier best eens hard tegen hard gaan, dat moet misschien ook af en toe, maar na een half uur is het weer over.”

“Iedere dag is één groot feest onder heel grote druk”

Nino: “We hebben zes of zeven stagiaires naast onze vaste collega’s. Bo en ik omringen ons graag met jonge mensen. We willen praktische meedenkers en doeners, die ons laten zien waar dingen beter kunnen en die een frisse blik hebben. We staan open voor slimmere ideeën en innovaties. En dat hoeft helemaal niet zo theoretisch te zijn. Geld verdienen is leuk, maar de manier waarop, met plezier, is het belangrijkste. We verzetten bergen met werk, maar het is iedere dag één groot feest onder heel grote druk. Iedereen is gelijk en hiërarchie kennen we niet!”

Is er een taakverdeling?

Bo, lachend: “Wat doe ik niet? Ik probeer vooral Nino te ontlasten. Ik heb structuur in de tent gebracht en dat was ook écht nodig toen ik kwam. Het bedrijf is zo hard gegroeid in vijf jaar tijd dat ik op mijn initiatief samen met Nino een aantal slimme systemen heb geïmplementeerd, waar we nu niet meer zonder kunnen. Inmiddels is alles gekoppeld aan elkaar. Ik ben verantwoordelijk voor het aansturen van het personeel en het tijdig online krijgen van de wekelijkse veilingen.

Nino heeft de algemene leiding binnen Hermans & Hermans, Automotive Auctions en Hahebo. Een voorliefde voor automotive deed hij een opleiding aan de IVA en haalde later de Master of Science International Business and Management in Engeland. “Ik had wat kansen bij stage­bedrijven, maar een eigen bedrijf trok mij al van jongs af aan. Vanaf m’n zesde was ik op woensdagmiddagen de boel aan het vegen bij Hahebo, in mijn eigen body­warmer met Hahebo-reclame erop. In 2015 stopte ik al mijn spaargeld in ons nieuwe bedrijf, en mijn vader een gelijk bedrag om mij te leren hoe je een bedrijf begint van nul af aan met de bijbehorende liquiditeitspanningen. Zo begon het. Pierre doet de ‘oude economie’: complete bedrijven en restpartijen opkopen, ik doe de inkoop van auto’s.”

Wordt er thuis over zaken gepraat?

Nino: “We proberen af te spreken het er niet over te hebben, maar dat is bijna niet te doen. Ook mama komt dagelijks op de zaak, en die ziet dan iets, waar zij dan ’s avonds over begint, begrijp je? Dus het is onoverkomelijk. En bij ons is iedereen goed gebekt, dus het zijn levendige gesprekken. Maar nee, er zijn inderdaad nog geen kerstdiners op stuk gelopen, haha!”

Geeft jullie vader complimenten?

Bo: “Jazeker, hij is ook trots. Maar wij zelf zijn ook complimenteus. Telkens als we een deadline gehaald hebben, bedanken wij onze collega’s. Wij gaan met plezier naar het werk en vinden het leuk om elkaar elke dag weer te zien.”

Nino: “Zo ervaar ik het ook. Misschien niet in woorden, maar je hoeft dat ook niet elke dag tegen elkaar te zeggen. Vorig jaar hebben we 2353 auto’s geveild waarvan ik een groot gedeelte ingekocht heb voor eigen rekening en risico; pa zal echt niet bij elke auto zeggen: ‘goed gedaan jongen’. Andersom ben ik de taaiste wanneer er discussies zijn over iets wat niet goed ging. Ik heb dan ook het meeste zicht op de cijfers en de algehele bedrijfsprocessen, dus daar zal het aan liggen. En hoewel omstanders dan misschien denken dat het nooit meer goed komt met ons, is het – zoals Bo al zei – na een half uurtje weer over.”

Wat ziet vader van zichzelf terug in zijn zoon en dochter?

Nino: “Wij hebben van jongs af aan meegekregen dat je achter je afspraken moet blijven staan, óók als de markt verandert. Wij hebben juist nieuwe partners gekregen door aan te pakken wat anderen door corona opeens niet meer durfden.”

Pierre: “Dat vind ik inderdaad mooi om te zien: Nino en Bo nemen verantwoording voor hun werk. Maar boven alles stimuleren en waarderen zij onze collega’s. En dan kom je een heel eind.”