Begin dit jaar overleed zuster Agneta. Zij was ooit de hoofdzuster van de Zusters van Julie Postel in Boxmeer. Ik heb haar goed gekend. Agneta ging als kind naar het klooster en heeft zich vanaf toen volledig onvoorwaardelijk ingezet voor de medemens. Sober leven en niks eisen. Ik heb respect voor het offer dat zij aanvaard heeft. Dag en nacht met medezusters onder andere gebouwd aan wat nu het Maasziekenhuis is. Eind 19e eeuw zijn haar voorgangsters al vanuit Frankrijk naar Boxmeer gekomen om hier zieken en stervenden bij te staan. Nooit piepen en geen inkomen of snipperdagen.
Agneta had humor en hield van gezelligheid. Met buren hebben we haar regelmatig uitgenodigd om bij ons te komen eten en een glas wijn te drinken. Tot twee maal toe zijn we zelfs met haar naar het moederklooster in Frankrijk geweest. Ook hier genoot ze van en ze vertelde dan volop over haar leven. Op haar
sterfbed heb ik nog een gedicht voor haar voorgelezen. En aan de hand van dat gedicht vertelde ze dat ze met een voldaan gevoel terugzag op haar leven.
Recent overleed Chris Kepser. Ook hij heeft zich ingezet voor de gemeenschap, maar dan als zakenman. Chris hielp weer met zijn contacten en financiële middelen. Maar ook hij deed dit vanuit zijn hart. En ook hij hield van mensen. Dat deed hij al van jongs af aan. Ik weet dit omdat wij samen in dezelfde kleuter- en basisschool gezeten hebben. En ook Chris had humor. Hij bezat de gave om met een glimlach én mensen te motiveren samen iets te creëren én mensen duidelijk te maken wat hij wilde. Chris was uitermate plezierig in de omgang en verveelde nooit. Afscheid van twee mensen die ieder op hun eigen manier hun bijdrage aan de maatschappij geleverd hebben.
